هم‌خوانی

درباره بلاگ

این‌جا یک وبلاگ شخصی‌ست که مطالب آن در نتایج هیچ موتور جست‌جویی نشان داده نمی‌شود. کپی کردن نوشته‌های دیگران در وب‌لاگ‌های پر بازدید، و یا سایت‌های خبری، حتا با ذکر نام نویسنده، بعید می‌دانم به‌دون اجازه‌ی صاحبان آن‌‌‌ها صحیح و قانونی باشد. همین.


۱. یک قاعده هست خیلی ساده است «فحش نده تا فحش نخوری»
و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم 
یا «کلوخ انداز را پاداش سنگ است» 
بعضی از کلمات زشت و رکیک را پاک کرده ام. همانطور که این دوست حق دارد شادی کند و لعن بفرستد، دوستداران عبدالله هم چنین حقی دارند. [به رأی درست من هیچکدام حق ندارند]
۲. همین دوستان و همفکرانشان مدتی است که بی محابا و پی در پی به آیت الله صادق شیرازی و ... حمله می کنند که رفتارشان مخالف وحدت و زیست مسالمت آمیز شیعه و سنی است و برایش سمینار و همایش و البته بودجه میگیرند. آیا نمایش علنی شادی و نمایش علنی لعن همان کاری نیست که علیهش مبارزه میکنند؟
۳. طبق معمول پای «هاشمی» در میان است. گاهی گمان میکنم دشمنی اینها با عبدالله بالعرض است و بالذات با «هاشمی» دشمن دارند. 
۴. برای بار هزارم میگویم اگر من رئیس دنیا بودم همه سیاستمداران و سیاستبازان را مجبور میکردم که گلستان و بوستان سعدی را از بر کنند و نامه ۵۳ نهج البلاغه را هر روز بخوانند. سعدی میگوید:
ای دوست بر جنازه دشمن چو بگذری
شادی مکن که بر تو همین ماجرا رود 
۵. مخالفتی ندارم با اینکه کسی در دلش شادی کند. اما وقتی این شادی در عزای دیگری علنی شود، نفرت پراکنی است و دشمنی زا. نتیجه اش فحشهای زشتی است که زیر مطلب نوشته میشود. 
این با گزاش و گفتن رفتارهای نادرست ملک عبدالله در قبال ما منافاتی ندارد. میشود در یک گزارش بدون فحش و ... کارنامه عبدالله را بازگو کرد، اما قطعاً علنی گفتن لعن و نمایش پخش شیرینی و ... هیچ فایده ای جز نفرت پراکنی ندارد. و آنچه که فایده ندارد و موجب نفرت و آزار است به گمان من غیراخلاقی است.

دریافت