هم‌خوانی

درباره بلاگ

این‌جا یک وبلاگ شخصی‌ست که مطالب آن در نتایج هیچ موتور جست‌جویی نشان داده نمی‌شود. کپی کردن نوشته‌های دیگران در وب‌لاگ‌های پر بازدید، و یا سایت‌های خبری، حتا با ذکر نام نویسنده، بعید می‌دانم به‌دون اجازه‌ی صاحبان آن‌‌‌ها صحیح و قانونی باشد. همین.

۳ مطلب با موضوع «غفارزاده‌گان، داوود» ثبت شده است

وقتی می نویسی سعی نکن خوب بنویسی. اون وقت همه چی را خراب می کنی...

روزی پیرِ کوزه گری - وقتی فهمید قصه می نویسم - بم گفت وقتی خاک را ورز میدی باش حرف نزنی دلتو پیش ش صاف نکنی بت تمکین نخواهد کرد و چیزی را که میخای درست کنی - مثلن اگه کوزه درست می کنی یا گل دان و هر چیز دیگه - اون کوزه یا گل دان کوزه و گل دان تو نخواهد بود؛ یکی از هزارانی خواهد بود که هر دست و رو نشسته ای با یه کم شاگردی می تواند پشت این چرخ بشیند و درست ش کند...

نقد امری ست مربوط به حوزه عمومی و شخصی کردنش مذموم، اما در مملکتی که با پول نفت اداره می شه تشخیص و تفکیک این دو حوزه از هم کاری ست کارستان. در همچین بهشت برینی هر حرفی جز تایید و هر حرکتی جز همسویی - در هر حوزه ای و در مقابل هر گروهی - کم ترین بازخوردش فحشی ست که می شنوی. دودوزه بازی، ذهن خوانی، نفرت و تقسیم آدما به سیاه و سفید و داوری بی محابا و خسته گی ناپذیر از نشانه های چنین جامعه ی فلک زده ای ست. سکوت علامت رضایت است و اعتراض نشانه سهم خواهی و چیزی میان این دو اصلن امکان تصورش نیست. تو با من نیستی پس علیه من هستی. تو دزدی نمی کنی چون از دزدی های قبلی اشباع شده ای... این ست جامعه ای که در آن خشتک همه گهی فرض می شه و در آن فردیت چیزی جز اسباب مضحکه برای خاله خاک اندازا و بیکاره ها نیست. در چنین خرمحشری حرفا قبل از شنیده شدن و نوشته ها پیش از نوشته شدن تعبیر شده اند و تو بالفطره محکوم روی خشت افتاده ای...