آدم‌های
خودخواه‌اند که دلخواه‌اند. آدمی که «خود»ش را خیلی می‌خواهد، اگر خاطرش
تو را بخواهد، «خیلی» می‌خواهد. همان‌جوری تو را می‌خواهد که خودش را
می‌خواهد. و یک‌جوری پای خواستن تو می‌ایستد که به «خواستن» آبرو می‌دهد.
آدم‌هایِ خودخواهِ دلخواه‌اند که آبرویِ خاطرخواهانِ جهان‌اند.
.
