کی حق دارد کلاهک هسته‌ای داشته باشد؟

کورش علیانی Kurosh Alyani

6 hrs · Edited · 

کی حق دارد کلاهک هسته‌ای داشته باشد؟

نتانیاهو یکی از صفحات حجیم تاریخ طنز ایران و جهان است. هر بار که درفشانی می‌کند دکان صدها ابراهیم نبوی و ابراهیم افشار و ابراهیم‌های دیگر را تا مدتی کساد می‌کند.

آن ماجرای شلوار جین را نمی‌دانم خاطرتان هست یا نه، اما اگر خاطرتان هست، فراموشش کنید، ورژن جدیدش را امروز در مصاحبه با بی‌بی‌سی رو کرده است. او گفته «نمی‌خواهید که به این حکومت قرون وسطایی در ایران که به صورت زن‌ها اسید می‌پاشد و هم‌جنس‌گراها را آزار می‌کند و همه‌ی مردم را تحت انقیاد گرفته و به دورها و گسترده تروریسم صادر می‌کند - به این خشونت قرون وسطایی بمب اتم ندهید. این برای آینده‌ی جهان و امنیتش خوب نیست».
راستش نظر شخصی من این است که نه رژیمی که نتانیاهو توصیف کرده و نه هیچ رژیم دیگری نباید سلاح هسته‌ای - یا به قول نتانیاهو بمب اتم - داشته باشد. فرقی هم نمی‌کند چه قدر خوب باشد یا بد باشد. اما درباره‌ی جزئیات حرف نتانیاهو حرف دارم. نتانیاهو به جمهوری اسلامی می‌گوید حکومت قرون وسطایی. این اشاره‌ی او به بازگشت جمهوری اسلامی به اسلام است که دینی ۱۴۰۰ ساله است و آن تاریخ مصادف با تاریخ قرون وسطی در اروپا است. همین دیروز کابینه‌ی نتانیاهو تصویب کرد که اسرائیل وطن دولت‌ملت یهود است. حتی یکی از مقامات قضایی اسرائیل گفت این ضربه‌ای بزرگ به دموکراسی بود. و خب این دولت‌ملت یهود تاریخی دارد - که هر چند من مخدوش می‌دانمش اما نتانیاهو باورش دارد - و به ۴۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. یک نامعادله‌ی ریاضی هست که می‌گوید:
۴۰۰۰ > ۱۴۰۰
او می‌گوید حکومت ایران به صورت زن‌ها اسید می‌پاشد. این که اتفاقی در حیطه‌ی یک حکومت را به آن حکومت منتسب کنیم، ظاهراً شیوه‌ای است که نتانیاهو درش ایرادی نمی‌بیند. گمان کنم نتانیاهو زیاد اهل وب‌گردی نیست. اگر بود، شاید این لینک را دیده بود:
http://en.wikipedia.org/…/Kidnapping_and_murder_of_Mohammed…
آن وقت می‌شد ازش پرسید از نظر او حکومتی که درش یک بچه‌ی بی دفاع را که هیچ کار خاصی نکرده صرف دین و قومیتش می‌دزدند و توی حلقش بنزین می‌ریزند و سر تا پایش را بنزین می‌پاشند و زنده زنده آتش می‌زنند چه جور حکومتی است.
او درباره‌ی هم جنس‌گراها در ایران می‌گوید. رفتار جنسی در ایران محدودیت‌های قانونی دارد. این درست است. اما کسی در تهران «به نام خدا» کسی را بابت گرایش به هم‌جنس چاقو نمی‌زند. نتانیاهو اگر دوست داشت می‌تواند دستور بدهد پرونده‌ی یشای اشلیثل را برایش بیاورند و ببیند که دولتش برای اعاده‌ی حقوق هم‌جنس‌گرایانی که اشلیثل با چاقو زده بود چه کرده است. یا مثلا ببیند یعقب طیطل که بود و با هم‌جنس‌گراها چه کرد. بالأخره دولت او در تل آویو یادمان قربانیان هم‌جنس‌گرای هولوکاست را رونمایی کرده است و بر خلاف دولت جمهوری اسلامی مدعی صیانت از حقوق اینان است.
صحبت از صدور گسترده و دوردست تروریزم شد؟ نتانیاهو حتما این اسم‌ها را می‌شناسد: باز هم یعقب طیطل، عدن ناتان‌زاده، بروک گلدشتاین، یگال عمیر، که همه در همین ۲۰ سال اخیر و در مرزهای تحت سلطه‌ی اسرائیل دست به رفتار تروریستی و کشتار و چنین کارهایی زده‌اند. از سویی دیگر نمونه‌هایی مثل ترور فتحی شقاقی در مالت و ترور محمود المبحوح در امارات متحده‌ی عربی و ربودن مردخای ونونو در یک عملیات سکسپیوناژ در ایتالیا عملیات تروریستی واضحی است که اسرائیل رسما به عهده گرفته است، در کنارش ترور دست‌اندرکاران هسته‌ای عراق و ایران و سوریه و نیز حمایت‌های پزشکی از مجروحان گروه‌های مسلح در حال جنگ سلفی در بیمارستان‌های اسرائیل را هم نباید از نظر دور داشت. 
درباره‌ی تحت انقیاد گرفتن مردم نیز، توصیه می‌کنم نتانیاهو اندک ویدیوهای اعتراضی را که چپ‌گراهای اسرائیل در مخالفت با نظام صیونیستی تهیه و منتشر می‌کنند ببیند. آن‌جا وقتی می‌بینی چندین نفر آدم از سطوح مختلف فرهنگی و اقتصادی جوابی از پیش معلوم، چرند و دیکته شده را به سوال خبرنگار می‌دهند متوجه می‌شوی انقیاد چیست و چه طور کار می‌کند.
بعد اشکالی ندارد که چنین حکومتی که بچه‌ها را زیر گوشش زنده زنده آتش می‌زنند و هم‌جنس‌گراها را چاقو می‌زنند یا می‌کشند و نه نخست وزیر خود حکومت از تروریست‌های مورد حمایتش در امان است و نه مردم در گوشه گوشه‌ی دنیا، (از مالت تا لبنان و از ایتالیا تا امارات) و مردم را چنان تحت انقیاد خود دارد که جز تعداد اندکی کسی جرات نمی‌کند فکر کند، بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای داشته باشد و حتی عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای هم نباشد و تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای هم نباشد؟ برای آینده‌ی جهان و امنیتش بد نیست که نظامی که بارها سابقه‌ی تجاوز نظامی به خاک همسایه را در تاریخ کوتاه خود دارد، به سلاح‌های متعدد هسته‌ای مسلح باشد؟
[این متن را مناسب درج در همین صفحه نوشته‌ام و تاکید می‌کنم به هیچ وجه بازنشر آن در سایت‌ها و رسانه‌های دیگر را مجاز نمی‌دانم. در این اجازه ندادن حق خود را به قانون حمایت حقوق مولفین مصنفین و هنرمندان مصوب ۱۱ دی ماه ۱۳۴۸ و تغییر یافته در ۳۱ مرداد ۱۳۸۹ مستند می‌کنم. طبعا سایت‌های دیگر شامل فیس‌بوک نمی‌شود و هم‌خوان کردن در فیس‌بوک را مجاز می‌دانم.]