ادامه‌ی
منطقی اون حجم از ادبیات تعلیمی کهن که اصرار بر «خودشناسی» داشته سراسر،
همینه که این‌روزها حاکمیت با کمک در و دیوار شهر داره به‌مون حُقنه
می‌کنه که «شمر زمانه‌ت را بشناس»، تو فیس‌بوک هم همه اصرار دارن که «مردم
اطرافت رو بشناس»، اینستاگرام هم دایم یه‌سری در و داف مونث و مذکر رو
پیش‌نهاد می‌کنه که «می‌شناسی؟ {میل داری؟}» و به همین منوال برو عقب جلو.
دوره، دوره‌ی «معاشرت»ه؛ دوره‌ی «الآن چی پوشیده‌ای؟». پدرم هم دیگه مدت‌هاست نمی‌گه «سرت تو کارت خودت باشه».
بابا من خودم شمر زمانه‌ی خودم ام؛ آب دم دستم نیست، وگرنه می‌بستمش.
