به جای ریش ریشه ها را درست کنیم
وقتی
واژه امربه معروف و نهی از منکر شنیده می شود احتمالا برخی از مردم در ذهن
خود گیر دادنهای نابجا را مجسم می کنند و می گویند باز هم شروع شد باز هم
برنامه جدید، اما براستی در طول این سالها چه اتفاقی افتاده است که یکی از
واژه های عقلائی اسلامی که جایگاه مهمی هم در سلامت جامعه دارد جایگاه خود
را از دست داده است؟
1-محدود کردن امر به معروف به حجاب: بارها و بارها در سخنرانی های متعدد وقتی بحث حجاب مطرح می شود بدنبال آن مسئله امربه معروف و مطرح شده است و این مساله در ذهن مردم اینگونه تداعی کرده است که امر به معروف و نهی از منکر همان مسئله حجاب است و همین باعث شده است امر به معروف و نهی از منکر برای مردم خوشایند نباشد مردم وقتی می بینند دزدی ها و اختلاس های چند هزار میلیاردی اتفاق می افتد و سعی می شود به نوعی ماس مالی شود برای مردم قابل باور نیست که دزدی از مصادیق منکر نباشد اما چند موی یک دختر منکر باشد از این رو ممکن است بسیاری از مردم معتقد باشند که باید برای همدیگر خیرخواهی کرد و دیگران را بسوی کارهای خیر راهنمایی کرد اما این مساله را با عنوان امر به معروف و نهی از منکر مطرح نمی کنند یعنی دوست دارد کار خوب خود را هر اسمی بگذارد بغیر از امر به معروف و نهی از منکر.
2-امر به معروف دولت یا مردم: یکی از مصادیق اصلی امر به معروف و نهی از منکر نظارت بر دولت و نهادهای حکومتی است عملکرد نهادهای حکومتی تاثیر زیادی را بر مردم دارد یعنی اگر قرار باشد اولویتی در کار به معروف قرار گیرد باید تاثیرگذارترین ها در جامعه بیشتر موضوع امر به معروف و نهی از منکر قرار گیرند اما عده ای سعی دارند این مفهوم را بسمت مردم هدایت کنند، چگونه است که برخی هایی که ادعای دفاع از جاری شدن امر به معروف و نهی از منکر را دارند در سالهای اخیر سعی کردند نهادهای نظارتی مردمی را از بین ببرند و این در حالی است که اگر همین نهادها فعال باشند می توانند دولت ها را امر به معروف و نهی از منکر کنند و کمتر اجازه دهند در جامعه مسئله ای پیش آید.
3-امر به معروف ابزار سیاسی: یکی از شرایط تاثیر گذاری امر به معروف و نهی از منکر خیرخواهی است چه آنکه اگر قرار باشد آمر یا ناهی قصد خیر نداشته باشد کار او بی تاثیر خواهد بود در چند مقطعی که مسئله امر به معروف و نهی از منکر مطرح شده است در زمان هایی بوده است که دولت در اختیار مطرح کنندگان امر به معروف نبود و همین نکته برای مردم چنین تداعی کرده است که دغدغه امر به معروف و نهی از منکر در کار نیست و دعوا دعوای قدرت است. نکته دیگر سکوت حامیان طرح امر به معروف و نهی از منکر در برخی از مسائلی است است که مردم انتظار دارند واکنشی نشان داده شود بیاد دارم در یک میهمانی افطار که جمعی از اقوام دور هم بودند یکی از مراجع معظم تقلید در تلویزیون صحبت می کردند یکی از اقوام از من پرسید چرا این آقایان وقتی می خواهند رای گیری کنند بیانیه می دهند یا تلویزیون آنها را مدام نشان می دهد اما در قبال اختلاس و دزدی سکوت می کنند یا وقتی گرانی می شود سخنی نمی گویند البته در آن زمان یکی دو نفر از مراجع معظم تقلید واکنش نشان داده بودند و من هم گفتم برخی از آقایان معترض بودند اما صدا و سیما نشان نداد اما مگر با این حرفها کسی باور می کند.
