نژادپرست دو نوع است: نژادپرست کثیف و نژادپرست کثیف لجن. جور سوم پیدا نمی‌کنید. مطمئن باشید.
حالا یک نژادپرست نوع دوم، چیزهایی گفته درباره‌ی توان تلفظی عرب‌ها.
خب این آدم سوادش در حد زیر صفر کلوین است که فرق واج با حرف الفبا را نمی‌داند و گمان می‌کند تفاوت تلفظ عربی و فارسی به حروف الفبا ربط دارد. فهمیدنش البته سواد هم لازم ندارد، کمی شعور کافی است. وقتی که زبان فارسی پدید آمده الفبای امروزی فارسی در کار نبوده. و اصلا مردم بدون الفبا حرف می‌زنند، این همه آدم بی‌سواد. تا قبل از اختراع الفبا که مردم لال نبودند. صحبت می‌کردند.
با این حال این نژادپرست نوع دوم بی‌سواد به خودش اجازه می‌دهد این بامزگی‌ها را بکند.
او توی عمرش دو تا عرب‌زبان ندیده. اگر دیده بود و باشان هم‌کلام شده بود می‌دانست که عرب‌زبان‌ها الزاما عرب نیستند و می‌دانست دیدن را در زبان محاوره «شوف» می‌نویسند اما در بسیاری کشورهای عرب زبان /tʃuf/ تلفظ می‌کنند یا آن طور که سواد او اجازه بدهد «چوف». او در عمرش عرب‌زبان ندیده وگرنه می‌دانست که عرب‌زبان‌ها در خیلی از کشورها چیزی را که می‌نویسند «الله جلَّ جلاله» می‌خوانند /ʕællah gæl:æ gælaluhu/ یا به شیوه‌ی خوش‌آیند او «الله گلّ گلاله». و خب اگر کسی یک کامیون گچ ریخته باشد جلوی در خانه‌ی کسی، خیلی راحت می‌گویند «گچ».
و باز این نژادپرست نوع دوم هیچ وقت با یک لبنانی عرب‌زبان هم‌صحبت نشده که ببیند او وقتی می‌نویسد «جمیل» می‌خواند /Ʒmil/ یا آن طور که نژادپرست نوع دوم ما دوست دارد بنویسد اما نمی‌تواند تلفظ کند «ژْمیل».
افسانه‌ی «گچ‌پژ» افسانه‌ای دروغین است و عرب‌ها هم می‌توانند این واج‌ها را تلفظ کنند، آنچه آنها نمی‌توانند به آسانی تلفظ کنند /v/ یا همان «و» فارسی است. اما خیلی از فارسی‌زبان‌ها نمی‌توانند واج مربوط به حرف «ک» عربی را تلفظ کنند. خیلی از فارسی‌زبان‌ها از تلفظ واج‌های عربی مربوط به حرف‌های «ذ» و «ض» و «ظ» و «ع» و «ق» و «غ» و «ث» و «ص» و «ط» و «و» عربی ناتوان اند. و خیلی از فارسی‌زبان‌ها و عرب‌زبان‌ها نمی‌توانند /θ/ و /ð/ انگلیسی را تلفظ کنند. و خیلی از فارسی‌زبان ها و عرب‌زبان‌هاو انگلیسی‌زبان‌ها از پس تلفظ /ʝ/ اسپانیایی بر نمی‌آیند و همه‌ی این‌ها عمرا بتوانند چهار کلمه درست و درمان چینی یا ژاپنی یا کره‌ای حرف بزنند. و این که مردمی نتوانند واج‌های زبان مردم دیگری را بازتولید کنند نه حسن است و نه عیب.
حسن این است که آدم آدم باشد و وقتی فوتبالیست هموطنش با یک باشگاه غیر هموطنش قرارداد می‌بندد یک احساس و یک روش داشته باشد، نه این که وقتی دژآگه یا کسی دیگر برود در آلمان و انگلیس و فرانسه بازی کند یاد افسانه‌ی گچ‌پژ نباشد و در برابر اروپایی‌ها جز خضوع احساس دیگری نداشته باشد، اما نوبت که به یک باشگاه قطری می‌رسد یک‌باره افسانه‌ی گچ‌پژ و تمام مزخرفات چندش‌آور نژادپرستانه‌ای که در مغزش فرو کرده‌اند یادش بیاید و بنشیند و چنین هذیان‌هایی بنویسد. گمان کنم هیچ نژادی - حتی اگر تمام آدم‌هایش تمام تلاششان را بکنند - نتواند به اندازه‌ی تنها یک نفر نژادپرست چندش‌آور باشد.
http://www.khabaronline.ir/detail/367986/sport/iran-soccer
[ین متن را مناسب درج در همین صفحه نوشته‌ام و تاکید می‌کنم به هیچ وجه بازنشر آن در سایت‌ها و رسانه‌های دیگر را مجاز نمی‌دانم. در این اجازه ندادن حق خود را به قانون حمایت حقوق مولفین مصنفین و هنرمندان مصوب ۱۱ دی ماه ۱۳۴۸ و تغییر یافته در ۳۱ مرداد ۱۳۸۹ مستند می‌کنم. طبعا سایت‌های دیگر شامل فیس‌بوک نمی‌شود و هم‌خوان کردن در فیس‌بوک را مجاز می‌دانم.]
