راستش من هم دل‌واپس هستم
چرا دل‌واپس نباشم؟ وقتی می‌بینم رقبای دیروز دولت نه انتقاد دندان‌گیری به دولت دارند که به درد این مملکت بخورد، نه اهل همراهی با دولت هستند، نه اهل خانه نشستن هستند.
هنوز همان‌ها هستند با همان روش‌ها. از امکاناتی که به طور خاص در اختیارشان قرار می‌گیرد استفاده می‌کنند (گمان نکنم بگذارند کسی برود در لانه‌ی جاسوسی گردهمایی حمایت از دولت راه بیندازد)، تبلیغات گم‌نام می‌کنند، پنهان‌کار اند و سرنخ‌هاشان پیدا نیست، ضوابط قانونی را احتمالا رعایت نمی‌کنند (مجوز گردهمایی داشتند از وزارت کشور؟)، تهییج احساسات می‌کنند و موضوعات قابل سنجش را شاخ‌درشاخ موضوعات غیرقابل سنجش می‌کنند تا از آب گل‌آلودش ماهی آزاد بگیرند، و...
ممکن‌ترین معنای این‌ها برای من بدبین، سهم‌خواهی عده‌ای سیاسی‌کار است که فریب‌کارانه و ناجوان‌مردانه بر دوش‌های اهل ارزش سوار شده‌اند و آنها را در لشکر حزبک خودشان سرشماری می‌کنند.
