دل‌باخته
از پشت چهارده قرن غبار، آدم خودش را هم نمی‌شناسد، چه رسد به دیگری. هر چه هست با شاید و یحتمل همراه است. اما من بعد از این چهارده قرن، دل‌باخته‌ی یک تصویر ام:
کان رسول الله (صلى الله علیه وآله) إذا کان یوم الجمعة ولم یصب طیبا دعا بثوب مصبوغ بزعفران فرش علیه الماء، ثم مسح بیده ثم مسح به وجهه.
پیام‌بر، جمعه که می‌رسید و عطری نداشت، می‌گفت لباسی را که با زعفران رنگ کرده بودند بیاورند، لباس را نم می‌زد و دستش را به لباس می‌کشید و بعد به صورتش می‌کشید [تا بوی خوش زعفران بگیرد].
سنن النبی، سید محمدحسین طباطبایی، صص ۱۵۰-۱۵۱
