<در
یک جهانبینیِ پویا و زنده هدفِ واقعی آن است که دست یافتنی نباشد و همیشه
فضایی لایتناهی برای حرکتِ رهرو در پیشِرو حاضر باشد. سادهتر بگویم،
هدف آن است که اگر از علتِ آن پرسیدند، پاسخی آماده نداشته باشی. چرا که در
این صورت همان پاسخی که میدهی هدف است، نه آن موردِ پرسش. مثالی عرض
میکنم: اگر به عابدی بگویند چرا عبادت میکنی؟ قهراً آن عابد پاسخ خواهد
داد، قربه الی الله. یعنی عبادت میکنم که به خدا نزدیک شوم. حال اگر از
خود سوال کنیم چرا میخواهی به خدا نزدیک شوی، اگر پاسخی آماده داشته باشی،
این پاسخ خود هدف است و تقرب به خدا از هدف بودن تنزل پیدا خواهد کرد.>
"همه را دوست بداریم. علیرضا برازش. انتشاراتِ جامِ جم." به نقل از: سرلوحهی چهل و هفتم، سایت شخصی رضا امیرخانی. Ermia.ir
"همه را دوست بداریم. علیرضا برازش. انتشاراتِ جامِ جم." به نقل از: سرلوحهی چهل و هفتم، سایت شخصی رضا امیرخانی. Ermia.ir