در
مملکتی زندگی میکنیم که میفرمایند: «جایزههایی که خارجیها میدهند
نشان بردگی است، نشان حقارت است و البته آدمهای حقیر، سرخورده و ناکام در
اصالت هنر هستند که از دست این خارجیها جایزههای هنری می گیرند.» آنوقت
همینها وقتی تیم ووشو، قایقرانی یا پرش با نیزهی ما در رقابتهای
منطقهای قرقیزستان، به مقام پنجم میرسد شصت تا پیام میدهند که این
افتخار بر فرزندان ایران اسلامی مبارک باد و غیره. و همچنین
در مملکتی زندگی میکنیم که طبق این فرمایش، هیچ سینماگری در میان افراد
موجود باقی نمیماند که «برده» و «حقیر» و «سرخورده» نباشد، چون رضا
میرکریمی، مجید مجیدی و ابراهیم حاتمیکیا هم از دست خارجیها جایزه
گرفتهاند. حتی پرویز شیخطادی هم. بنابراین لازم است سینماگران حقیر و
ناکام کشور را من حیثالمجموع بکنند توی گونی و بریزند توی دریا، بروند چند
فقره سینماگر غیر برده دست و پا کنند که روز مبادا به کارشان بیاید.