Hosein Moazezinia:
<اخیراً در یکی از جلساتی که با حضور چند سینماگر و یک مدیر فرهنگی برگزار شد، یک گفت دلیل خالی ماندن سالن‌های سینما، تأکید عده‌ای بر ضرورت تولید فیلم‌های سرگرم‌کننده است! آن‌قدر گفتند فیلم سرگرم‌کننده بسازید که بازار پر شده از فیلم‌های بی‌محتوای شانه‌تخم‌مرغی و مردم دیگر نمی‌روند فیلم ببینند، چون تماشاگر می‌خواهد وقتی از سالن سینما خارج می‌شود، چیزی یاد گرفته باشد، نه این که فقط سرگرم شده باشد! مدیر محترم هم که خیلی از بیان این جملات لذت برده بود، این سخنان را تأیید کرد و گفت که بله ما باید دوباره به سوی "سینمای اندیشه" و "سینمای بامحتوا" بازگردیم! و من در حیرت بودم که چه‌طور بعد از این همه سال بحث تئوریک، هنوز این جا نیفتاده که "سرگرم کردن" تماشاگر عمل شنیع و قبیحی نیست و معنای‌ش این نیست که باید با لوده‌گی سر مردم را گرم کرد. بل‌که هر فیلم بلندمرتبه‌ای هم که مدعی داشتن پیام‌های آن‌چنانی است، طبعاٌ در صورتی که تماشاگر را سرگرم کند می‌تواند توقع داشته باشد پیام‌های‌ش انتقال پیدا کند، و گرنه تماشاگر در حین صدور آن پیام‌ها می‌نشیند به اس‌ام‌اس‌های‌ش جواب می‌دهد. بدیهی است که یک فیلم سینمایی ابتدا باید راحت دیده شود. هنگامی که تماشاگر دارد فیلمی را به‌دون عذاب تماشا می‌کند و توی صندلی وول نمی‌خورد، یعنی سرگرم شده. اولین خاصیت سرگرم کردن تماشاگر و وادارکردن‌ش به نشستن روی صندلی سینما این است که او نمی‌رود سی دی قاچاق یک فیلم خارجی را بخرد یا بنشیند پای تماشای شبکه‌های ماه‌واره‌ای. پس نفس "سرگرم شدن" برای ما باارزش است. و اگر سالن‌های سینما خالی‌ست نمی‌شود تقصیر را انداخت گردن فیلم‌های سرگرم‌کننده،چون اگر این فیلم‌ها واقعاً سر کسی را گرم کرده بودند که سالن‌ها خالی نمی‌ماندند!>
<اخیراً در یکی از جلساتی که با حضور چند سینماگر و یک مدیر فرهنگی برگزار شد، یک گفت دلیل خالی ماندن سالن‌های سینما، تأکید عده‌ای بر ضرورت تولید فیلم‌های سرگرم‌کننده است! آن‌قدر گفتند فیلم سرگرم‌کننده بسازید که بازار پر شده از فیلم‌های بی‌محتوای شانه‌تخم‌مرغی و مردم دیگر نمی‌روند فیلم ببینند، چون تماشاگر می‌خواهد وقتی از سالن سینما خارج می‌شود، چیزی یاد گرفته باشد، نه این که فقط سرگرم شده باشد! مدیر محترم هم که خیلی از بیان این جملات لذت برده بود، این سخنان را تأیید کرد و گفت که بله ما باید دوباره به سوی "سینمای اندیشه" و "سینمای بامحتوا" بازگردیم! و من در حیرت بودم که چه‌طور بعد از این همه سال بحث تئوریک، هنوز این جا نیفتاده که "سرگرم کردن" تماشاگر عمل شنیع و قبیحی نیست و معنای‌ش این نیست که باید با لوده‌گی سر مردم را گرم کرد. بل‌که هر فیلم بلندمرتبه‌ای هم که مدعی داشتن پیام‌های آن‌چنانی است، طبعاٌ در صورتی که تماشاگر را سرگرم کند می‌تواند توقع داشته باشد پیام‌های‌ش انتقال پیدا کند، و گرنه تماشاگر در حین صدور آن پیام‌ها می‌نشیند به اس‌ام‌اس‌های‌ش جواب می‌دهد. بدیهی است که یک فیلم سینمایی ابتدا باید راحت دیده شود. هنگامی که تماشاگر دارد فیلمی را به‌دون عذاب تماشا می‌کند و توی صندلی وول نمی‌خورد، یعنی سرگرم شده. اولین خاصیت سرگرم کردن تماشاگر و وادارکردن‌ش به نشستن روی صندلی سینما این است که او نمی‌رود سی دی قاچاق یک فیلم خارجی را بخرد یا بنشیند پای تماشای شبکه‌های ماه‌واره‌ای. پس نفس "سرگرم شدن" برای ما باارزش است. و اگر سالن‌های سینما خالی‌ست نمی‌شود تقصیر را انداخت گردن فیلم‌های سرگرم‌کننده،چون اگر این فیلم‌ها واقعاً سر کسی را گرم کرده بودند که سالن‌ها خالی نمی‌ماندند!>
